In mijn atelier kan ik altijd mezelf zijn.
Door de vele inspirerende schetsen, studies, verzamelde objecten, herinneringen en de lege doeken, loopt er bij het binnenkomen altijd een tinteling over mijn rug, die mij aan het werk zet.

Indertijd, als pas beginnend kunstenaar, dacht ik dat je op inspiratie moest wachten, zoals op een hooggeeerd bezoek van een Muze.
Een creatieve vriend van mij , architect, zei dat voor hem de Muze niet bestaat, zolang je van haar droomt. Vandaar dat ik gewoon elke ochtend aan de slag ga.

De kunstgoden spelen met het toeval en met de mensen, die zich wagen op hun Olympus.
Soms val je diep, soms mag je bij hun op de berg. Zij beslissen! 

Maar toch daag je hen uit: een goddelijk spel, waarbij je niet gestoord kunt worden.

De verfspatten en de vertrapte klei geven een beeld van het slagveld.

Absoluut de moeite waard want het paradijs is nu voor iedereen toegankelijk geworden.